Dön artık!
Dön ki,
Vücuduma nüfuz eden bu zehri
Bir çırpı da kusayım
Boşaltayım tüm acılarımı göz yaşlarımla
Sonra geri dönüşüme de veririz istersen.
Bütün çığlıklarımı gömüyordum kalbime,
bütün cinayet romanlarını bir gecede okuyordum.
Seri katillerin her şeyini biliyordum artık
İstesem senide öldürebilirim kalbimden,
hiç bir kanıt bırakmadan.
Geceleri avlardım yalnızlığı,
Derisini yüzerdim tüm yan anlamların.
Tüttürürdüm son bir kez
gençliğimin meşhur o şarkısını.
Sonra tüm şairlere inat,
İdam ederdim ilham perisini.
Yorulmaya başladım!
Kalk şu piyanonun başından.
Gözlerimin içine bak
ve gör tüm yaptıklarını.
Kalbime açılan derin yaralar,
Mona Lisanın gülüşlere kadar sahte
ve de ilginç...
Eski gazete yapraklarına sardım seni,
her gece içeyim diye.
Ruhum delirmek üzere
Kırık bir kalbin son bestesi gibisin sen şimdi
Şu küçük gemide ufacık bir radyo
Güzel kavgaların sonundaki katliamsın!
Son gecemde kayan yıldızsın
Alnıma dayanan namlu,
ruhuma kadar işledi.
Sık artık, ruhum delirmeden
Başı kesik acıların
Piyanosundan ölüm konçertosu yükseliyor şimdi.
Telaffuz ediliyordu her nota,
protokolde hiçbir insanın olmamasına rağmen.
Ve gözlerin,
ne kadar da eski halim gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder