Gör bak!
Herkes alay ediyor benimle.
Kaldırım taşlarının bile ağzı kulaklarında
Yer gök inliyor kahkahalarla.
Sokakta it gibi titreyen otuz iki dişinden yirmisi dökülmüş amca bile
Gülüyor yalnızlığıma.
Teröristler bile Molotof kokteyle kutluyor yalnızlığımı
Hunili deli bile şaşırmış güleceğine ağlıyor !
Gör bak!
Şehrin ışıkları açılıp kapanıyor
Tencere tava hepsi aynı oluyor bana
Tek bir eksik tek bir fazla
Günler geçiyor zamanla
Bedenimi ele geçiriyor yalnızlık
Bir hastalık gibi.
Gör bak!
Ben bu hastalığı da yeneceğim.
Ve karşına geçip güleceğim
Haykıracağım tüm nefretimi yüzüne
İşte o zaman tüm acılarım sona erecek.
Ve kalbim kan pompalamayı kesip,
Kendi cezasını kendisi verecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder