Birkaç çiçekte soldu arada.
Biri de bir soru sordu:
"Kalp yalnız mıdır?" diye.
Cevap verdi her kulak, dinlemekten bıkmış gibi:
"O kadar organ, damar ve kemiğe rağmen; yalnız."
"Birazda ürkek." dedi göz, görmekten sıkılmış gibi.
Aradılar acıyı,bulacaklarmış gibi.
"O şimdi magmada erimekte." dedi kalbin çekirdeği.
Her şey dillendi,
Bir ben sustum.
O kadar çığlık atmama rağmen;
bir köpek bile duymadı suskunluğumu.
Hak ettim mi ben bu alın yazısını?
Hak etti mi olağan dışı her şey bu sevgisizliği?
Birde damıttı göz.
Damı delik bir ev gibi
Ve de birkaç vicdansız öldürdü karısını bir hiç uğruna.
Onlara o hiç, hiç gelmese de.
Not: Eski adı "Vedası Olmayan Şiir" idi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder