Onca insanın yanında dolaşıyoruz,
aynı otobüslere binip gidiyoruz,
orada burada gezerken göz göze geliyoruz,
dostlar var elbette, ama yine de içten içe yalnızız.
yapayalnız...
o kadar yalnızız ki yağan kar,
kafana geçen güneş,
seni ıslatan yağmur,
gecenin karanlığında çıkan dede bile
gözü tek senin üstündeymiş gibi gelir
sanki annenin farklı versiyonları gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder