patavatsız "iyi bilirler" sığdırdık
mezar taşı gözyaşlarıyla yıkanırken
annemin gökyüzüne süzüldüğünü gördüm
"bana çikolata alacaktın anne, aldın mı?"
diye sordum, sesi gök gürültüsüyle kesildi
babam arabaya koydu ıslanmayayım diye
yüreğimdeki yağmur durmamışken
erken ölümlere acılar peydahladım
sessizce düşerken kar taneleri
ruhumu da öldürdüm
annemin öldüğü gün...
kırk yıl bir balığın içinde kalmadım Hz.Yunus gibi,
sadece annem yokken aklımın odalarında kayboldum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder